De familie Leroy de Barde  ontstond in 1546

In 1998 ging Lucien Vasseur, historicus, de oorsprong van het pand na in opdracht van de toenmalige eigenaar van het pand. Er is geen verhaal over prinsen en princessen maar wel een over ridders en nauwe banden met het koninklijk hof. Het eindigt met een emigratie naar de UK in 1792 naar aanleiding van de franse revolutie.  

De familienaam Leroy de Barde ontstaat na een huwelijk op 5 november 1546 tussen Nicolas Leroy & Antoinette de Hesdin.  

Naar alle waarschijnlijkheid werd het pand in 1730/1740 gebouwd door Nicholas François Leroy (°1708, *1769), seigneur de Barde (6de generatie Leroy de Barde). Andere bronnen geven aan dat het eerst het huis van de familie Lebel was en nadien pas Leroy de Barde geworden is. Het gebouw krijgt de naam 'la Cornemeuse'. In 1 van de slaapkamers is ook een afbeelding te vinden van een doedelzak.  

De familie Leroy de Barde behield nauwe banden met het hof doorheen vele generaties en huwelijken. Bijna alle mannen waren ridder of bekleedden een belangrijke positie in het leger. Alexandre Isidore Leroy werd zelfs de eerste natuurschilder voor Lodewijk XVI (zie ook wikipedia). Alexander is 1 van de 4 kinderen die effectief geboren zijn in de Rue de la chaine 1 te Montreuil-sur-mer.  

Met de start van de franse revolutie in 1789 wordt het te warm onder hun voeten en emigreert de famillie naar UK. Hun vastgoed (rue de la chaine 1 en 3) wordt eerst geconfisqueerd en nadien nationaal verkocht. Rue de la chaine 1 wordt in 1794 verkocht aan Antoine Aubert Thelu voor 22.700 livres (de munteenheid toen gangbaar in Frankrijk).

Na de franse revolutie keert de ganse familie terug naar Frankrijk en leven in de buurt van Abbeville, Boulogne sur mer,...Uiteindelijk heeft de familie slechts een 50-tal jaar in Montreuil gewoond maar lieten ze wel dit prachtige gebouw na! 

Het pensionaat voor jonge dames

Het pand ligt in de straat: Rue de la chaine maar deze straat heette voordien "rue des soeurs-grises", straat van de grijze nonnekes dus. Wanneer het gebouw in de handen gekomen is van de zusters is niet duidelijk. Wel werd op beeld vastgelegd hoe al in 1882 het gebouw fungeerde als school/pensionaat voor jonge meisjes. 

Brits militair centrum 14-18

Met de uitbreiding van het britse leger in het Noorden van Frankrijk wordt Montreuil-sur-mer het militaire centrum voor de britten tijdens de eerste wereldoorlog. Dit heeft ze te danken aan haar geografische ligging, halfweg tussen Londen en Parijs, niet ver van de havens van Dunkerque, Calais en Boulogne. Haar missie: een link vormen tussen de engelse overheid en de britse troepen. In Montreuil bevond zich het hoofd van de gigantische administratie (zo werd er eens op 1 dag meer dan 9000 telegrammen verstuurd) en logistieke machine belast met de coordinatie van de troepen aan het front. Het hoofdkwartier bestaat uit meer dan 5000 militairen waaronder 3600 officieren. Lees meer. 

De overlevering vertelt ons dat ook ons pand op de Rue de la chaine 1 gebruikt werd om  verschillende britse officieren in onder te brengen.  

Gerechtsdeurwaarder

Hoe het na de eerste wereldoorlog verliep met het gebouw is niet duidelijk. 

Nadien zou een gerechtsdeurwaarder er zijn pied de stal van gemaakt hebben. Dat is meteen ook 1 van de redenen waarom er in de garage (nu champagnebar) een drinkbak geinstalleerd werd. We zijn hier op het platteland dus nam een gerechtsdeurwaarder vaak koeien etc in beslag die dan tijdelijk ondergebracht werden in Rue de la chaine 1.

Leegstand in de jaren 80

Het huis verwaarloosde tegen het einde van de 20ste eeuw 

Zware renovatie in 2000

We zijn 1 van de voormalige eigenaren bijzonder dankbaar voor de renovatie die hij uitgevoerd heeft aan het pand. Dit werd gedaan met respect voor de oude materialen. Klein weetje: de hongaarse punt parket in de salon/eetkamer werd voorzichtig ontmanteld en in langzaam in drukpersen geplaatst om ze na x termijn terug plat te krijgen en te kunnen hergebruiken. 

Het gebouw is nu uitgerust met alle moderne comfort: CV, glasvezel internet,..